Bir Gülüşün Bin Hasrete K/aldı

bir gülüşün bin hasrete y/etti
yüreğimde akan sevdaya

ben asıl gülümü özledim
karşı yamaçta geçen bir güzelin aşkına
süvari üstünde dört nala geçerken gördüm
y/an bakışı gülüşünle daha güzel gamzelim

allı pullu saçları parlayan yıldızı
eline dizgin bağlamış belinde mavzeri
gamzesi vurur gözleri güzelden y/anar
alır beni rüyadan güzele d/ağlarım

yüreğime cenginden koştuğum
serden gözünden geçtim
bir gülüşün bin hasretimi(e) k/aldı

nasıl söyleyeyim
özlediğim gülüşündü duvarlarda
kulağım hala gülme modunda kaldı.

gülüşünle hasretim çarpıştı
dartmak istedim gülüşün ağırlığını
bazen kercen de olsa gülüşüne durdum
yoksa sevincin gülüşü muydu
oysa acılara gülümsemek gibi

o anda bir tartım olsa teraziye güvenirdim
sana inandiğim gibi
gül tarafına gülerdim diğeri canımdı
canımdan can k/atardım umuda

yine acılara gülümseyen gülüşüne selam s/aldım
yüreğimle bağlandım durdum
direnmekmiş sevmek gülüşüne k/aldığım

bir gülüşündü yarama sardığım
s/andığım
dost ol!
sensin dost bildiğim
dost gülüşlerin

acıların gülüşünü bilirim
yanarım acılara k/anarım dost sayılan
dost gülüşlerin
acılara yanar giderim dost bildiğim

ölürüm can gülüşüne seninle kalırsam
gülüşünle ölürüm dost bildiğim
sevgili(m)...

yanarım yüreğime kanarım
gülerim ağlarım birlikte candan yürekten..
dost bildiklerim...
bir gülüşün bin hasreti(e) k/alan

05*05*12*Karataş*