Bir Gün Anlarsın Diye
Çok şey öğretti bana,
Geçen, onca zaman.
Bir başka bakıyorum artık,
kuşlara,
gökyüzüne,
ağaca...
Yağmur eski yağmur değil artık.
Kimine çorak gelir çöl,
Benim için derya..
Çok şey öğretti bana,
Sensizlik...
Artık korkmuyorum, dostum oldu yalnızlık...
Bir tutam ışık vermesede karanlık,
Sensiz yaşamayı öğretti bana, bu ayrılık..
Eğer birgün dönersen geri,
Gerek yok affetmeme...
Sana değildi o sözler,
Hepsi kadere...
Haydi gel,
Artık bu sensizliği bitir...
Bir yarım sendeydi,
Gelirken, onuda getir.
Sonunda, acın şair yaptı beni,
Ve şimdi, satırlara yazıyorum seni..
Olurda birgün,
Anlarsın diye beni...
Yalnızlık değilmi ki şairin kimliğini belirleyen/kendi içinde kendi ile dost olması değilmi ki ? Evet hassasiyetlerimizi an be an satırlara döşeriz ve sevdiğimizi satırlarda bekleriz/şair her konuda yazabilen bir yetenek olmakla beraber en çok ayrılıklara takıntılıdır.. o bir yanı dama sevdiğinde kalır başka türlü yazamaz........
nasıl bır suru soz derız ama sevdıgımıze degıl kadere derız sennde dedıgın gıbı aslında hep ıcımızdedır atamayız kı dısarı ne kadar kaderede ısyan etsek olmaz ..insallah anlar senı sevdıgın sevgınle berbaber..yüreğine saglık guzeldi!tebrık ederım..
Sonunda, acın şair yaptı beni, Ve şimdi, satırlara yazıyorum seni.. Olurda birgün, Anlarsın diye beni...
TEBRİK EDERİM 👍👍👍👍👍👍