Bir Gün Mutluluk Çanları Kilisede Çalar

ben katır kafamla ayıklandım
ama zekice ...
seslensem taş duyardı
su uyumazdı
sevdiğim duymazdı

bir kere öğrenmıiştik
en çok sevenden incindiğini
bu hayat bana öğretiyor
yaşamışlığın gerçeğinden

en çokta üzgünlüğüm
_cemaline...
konuşmayı reva gören
_cehaletine

belki haklıydı kim bilir
yaşamın bir cilvesiydi
sona gelinmişti
başıda buydu sonuda

sevmek fedakarlıktı
oda yoksa...
vay başına neler
kurumuş bir gölde
geriye yarılmış toprak
yapayalnız bir çiçek kalmış

susamışlığının en derininde
yağmurda yağsa faydasız
göl içinde kalacaktım
bu serivenin gerçekliği

sözün eri desekte
nerde..
Leyla Mecnun sevdası
gün ola devran döne

biz böyle adaptasyona uğramış
kelebekten başkası değildik
uçmalarımız sersem
dikili divane olmuştu

çiçek kokusu
has bahçenin gülleri olmadık
mutluluk çanları
kilisede çalar bir gün
çan sesi..

18/04/2011 - Karataş