Bir Hasretlik Şiir

Zahmetine katlandım dünyanın yıllar yılı
O kadar yandı ki canım bin ah dedim de
Bir vah işitmedim
Gözlerimi ufka uzattım
Mavisinde boğulduğum insanları güneşle besledim
Büyük başımın altında omuzlarım ezildi
Karanlık, sonu gelmeyen bir boşluktu
İçeri sızan son ışık huzmesini siyah bir alçı ile sıvadım
Bir yanımda elleri duada güller
Diğer yanım kurumuş dallar bahçesi
Eski meselelerin hesaplaşması bitmiyor
Ağlıyor çocukluğumun korku dolu güncesi

Kadın
Bir ana derler bir de yar
Bağdat'ta ya da Ankara'da ne fark eder
Bulunur mu birbirinin eşi benzeri
Yüreğe analar su serper
Yar deler geçer

Şükür ki meydan okudum da hayata
Bir hasretlik canım kaldı
Bir de adım
Yaşamaya

Güllerin hesaplaşması bile korku dolu
Elinde dikenle bir delikanlı
Kokluyor rüzgarı
Sahte bir kağıt parçasında küçük bir not
"Susarsan çeşmeye koş
Özlersen ışık yok
Ağladığında omuz arama
Bak, duvarlar boş"

Sevmek bir hoş
Şiirde insan ağladı
Şairin odaları loş..