Bir Hayat Kadınının Günlüğü

Karanlıgı en çokta ben bilirim.
Sokak lambalarının sahte aydınlıgını.
Aşkın kaypaklıgını tanıdım,
adımı kaydettiğim günden buyana.
aşkın kirli yüzünü..

Ellerimde maviye yakın bir acı var.
Parmaklarımın ucuna dogru akıyorlar.
gözlerimde param parça deniz laciverti.
Biraz yakamoz ve görünmeyen kıyılar.
Ben.
Milyonlarca insan denizinde sardulyayım aslında,
hergece takılan balıkçıların ağlarına.

Yüregimde çukur ovanın pamuk tarlaları,
ak ve kara.
Daha çokta kara.
Sarı,esmer bir bugday tarlasıyım boz kırda.
Okadar yanlız,
savunmasız.

Geceyi ençokta ben biliyorumya.
duvarlarınızı ördüğünüzde karanlıklara,
çektiğinizde perdelerinizi.
yaşanması zor dünyaya,

Ve biz bir yerlerde aşk pazarlıkları yaptıgımız.
Düşlerimizi alıp sattıgımız,
oturup param parça yaptıgımız geceyi.

Kayıptık.
Kayıplıgımızı hiç kimse bilmedi.
kimseninde umrunda degildi.
kendimizede sormadık.
Ama sormalıydık.
Yaşımı bilmiyorum belki bin yaşındayım,
belki yirmi.
Öyle düşünüyor olmalıyım yaşadıklarımla.
nereli olduğumu,
nerden geldiğimi.
Çocuk olduğumu bilmiyorum.
Oyuncaklarımı.
bez bebeğimin orlondan saçları olmalıydı,
Annem yanagımdan öpüp gittikten sonra,
sarılıp yatarmıydım bebegime.
yada bir annem varmıydı.

Geceyi en çokta ben biliyorum.
uzanıp dokunuyorum yanımda duran arabalara.
Ellerimin cehennem yangınıyla
bir yaban ceylanı kadar ürkek,
tanımadıgım insanlarla,
kadeh kaldırıyorum aşka.
bir yudum şarap sarhoş ediyor beni.
Adım gül,
adım kader,
Adım hayat,
Adımı unuttum bagışlayın.
Adlarınızı unutmamak için.

Geceyi ençokta ben biliyorum.
yağmurun altında,
parlayan yolları,
uzayan ışıkları.
Bazen loş bir otel odası,
bazen üçünçü sınıf meyhane masası
Adım gül,
Adım kader,
Adım hayat
Soyadım kadın,
Utanın.........