Bir Hüzün Solosu

Vakit gecenin üçü...
Kimseler yok sokakta
Islak şarkılar arasında kayıpsın
Esirisin karanlığın...
Yollar engebe...
Gökyüzü kapkaranlık...
Öylece oturmuş bakıyorsun kaldırımlara
Gözlerin...
Gözlerin bir aşık gibi dalgın...
Kırgındı bir yaprak gibi
Ve sense
Yaşamakta olan bir ölü gibiydin

Sonra duraklıyorsun yolun ortasında
Sebepsizce susuyor herkes
Duvarlar... Sokaklar... Kaldırımlar...
Sanki boşluğa düşüyor gibisin
Korkuyor ve de üşüyorsun..
Sözcükler birer birer
Düğümlenmekteydi boğazında
Ve sanki
Sanki çok ağrıyordu yüreğin

Dayadım sonra sırtımı sokak lambasına
Ne özgürlük ne mutluluk umrumda
Bir hüzün solosu çalışıyor içimde
Bestelyen ben bestelenen sen
Yanaklarımdan akanların ne olduğu bilir misin
Ömrümün sessiz gözyaşıdir o
Parçalanmışlığıdır yüreğimin...
Ne kederli bu şehir böyle
Ne karanlıktı baktığım her köşe
Ne suskundu adını sorduğum her gece
Söyle... Çekinme, alınmam ki sana ben

İşte bekledim noldu...
Yine sessiz tüm mekanlar
Yine yorgundu bu şehir
Sonra dalga geçer gibi yine kızamıyorum
Yine bağırıp çağıramıyorum gelmedi diye
Kalkmam gerek biliyorum
Kalkasım yok...
Yorgunum...
Sonra bi bakıyorum hâlâ seviyorum
Kalbim kırık... Bunu yıldızlar da biliyor
Ben de biliyorum... O da biliyor

Z'ye ithafen...