Bir İhanet Anımdan Anama

Dün sokak sokak meydan meydan
Aradım geçmişlerde seni anne
Yarın silah bıçak kavga gürültü
Kanadım geçmişlerde seni , anne

Damarımdan sen aktın
Ziyan olma diye avuçlarımı açtım
Kerpiç binalar güçlülüğünde anne
Depremlere dayandım

Vur lekesiz alnıma
Vur ki kırılsın sağım solum
Sen olmayınca anne neye yarar soluğum

Ve bestesidir bu sana olan yanlızlığımın
Üşütür ölümü
Isıtır çokluğum
Bir yavru kuştu çığlığım
Demirden çiğdemler yağar çiğlerim gibi üzerime
Kanar başım....yanar başım.... ,başım bedenime yalnız kalır
Bir başına kalırım başbaşalığımda


Acı çekerim hüzün ekerim yeşersin umudum
Seni ararım ama bulamam ne şer sin umudum
Bulamadığım her an gebersin umudum...

Varlığın betimsiz artık bana
Yokluğunla teselliyim
Hiç olmamış gibi geldin bana
Şu aralar dertliyim.

Zaman aşımına iade bütün bedenler
Vuslat içre romatizmal soğukluğum
Ateşini ellerimle tuttum
Tambur,cümbüş,tef,klarnet,cura,keman, kabak kemane
Ve köpekleşen lanetliklerlerden seni korumaya çalışırken ben öldüm anne.


Kaç matem yazısıdır senin için kırılan kalem
Bir idam mahkumudur cevapsız bilmeceler
Sol anahtarım , bir hüzzam eserin kilididir.
Şimdi boyun eğdiyim nikotin komalarım geldi aklıma
Seni düşünmenin doruğundayım.
Dün yalan besledim koynumda
Acaba anne acaba
Hissizleştim mi bu ara..