Bir Ihanetin Öyküsü

Güzeldi yüzün..
Tıpkı cennetteki bir melege benzerdi .
Onlar gibi masum onlar gibi mazlum.
Ama bilmezdi kimse..
O güzel yüzün altında yatanı.
Kötüydü huysuzdu ve aldatandı iç yüzün.
Ve ben nerden bilebilirdimki melek yüzünün
Altında şeytan yattıgını ?

Ve bakışların..
Aslında beni benden alanda buydu ya.
Sen bakınca içim giderdi.
Ve nerde olursan ol gözlerin beni seçerdi
Hep beni gözlerdi..
Daha dogrusu ben öyle sanardım..
Benim yanımdayken kimlere baktıgını anlamazdım.
Benim olan o gözlerin başkasına taptıgını ögrendigimde sadece bakakaldım.

Ah o sırma saçların..
Ne çok severdim o uzun saçlarını okşamayı.
Ve sen ne çok isterdin dizimde uzanmayı.
Uzanırken yüzünü okşamamı..
Meger kapattıgında gözünü
Hep hayal edermişsin onu..
Onun seni öpüp yüzüne dokundugunu..

Hani hatırlarmısın yagmurlu havada
Sıgındıgımız o baraka evi.
İlk defa orda söylemiştin beni sevdigini..
Ve kanmıştım !
Evet kanmıştım çünkü inanıyor,güveniyordum sana !
Şimdi okadar çok pişmanımki seni tanıdıgım için !
Peki seviyordunda adı neden ihanet oldu gidişinin.
Neden hep melek maskesi altında şeytan olarak gezdin ?
Ve neden hayatıma girdin ?

Adı ihanet kondu gidişinin !
Hep böyle anılacak ismin.
Ve bu bir ihanetin öyküsü.
Kısacası bir meleğin şeytana dönüşü..


Ozan Emir ÖZCAN
24.01.2010