Bir İlmiklik Gidişin Var

Otur oturduğun yerde be kadın! Bir ilmiklik gidişin var.

Diri bakışlarından aldığım güçle diriltiyorum tüm yitikleri.
iteklerken cehennemin son nefesinden onları,
nefsime yenilerek boğuluyorum gözlerinin kuytusunda.

sensiz yalnız başıma cehennemden ayrılmak bile yanılgıdır.
ve ölüm hükmüdür.

Oysa cennet bile cinnet yeriyken sözlerinin uzaklığında,
Nedir yersiz yer seçmeler?

Ne olursa olsun,
Kes bileklerini çıkmazların.

Ömrümden beze beze,
ve bir yüreği derinden eze eze,
salkım saçak sana uzak yolları yolarken düşümde,
Sensizliği asalım tavana boynundan..

Ve zehri basarak damarına yoksuzluğun,
Yolsuzluğu es geçelim!


şimdi,
Tüm yalanların hükmünü kaldırdım.
kaldırım taşına sere serpe uzatarak cesedimi,
uzandım ses tellerine..
Ölümle dans eder gibi, oynuyorum sesinle hece hece.

"Git" derken sen,
nefsimden nefes ekleyerek, bir ilmikte ben atıyorum,
me.
Git,me!