Bir Kabustun

bir kabustun geldin, geçtin...
nerde, nasıl başladı bilmiyorum
adını bile koyamamıştım...
sanki karanlığın içinde yürüyordum,
hedef belirsizdi,ben buna ölüm diyordum...
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

kimi aşk dedi, kimi sevda,
kimi zor, kimi kolay,
kimi deli dedi, kimi mecnun,
kimi destek oldu, kimi köstek,
zaten bunlar değilmiydi beni çıkmaza sürükleyen?...
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

aslında imkansız değildi,
belki biraz zor, belki zahmetli...
bu arada sigarada bitti,
4. paket daha saat gece oniki...
hani oniki diyorumda,
senin için geç bir saat olabilir,
sen, mışıl mışıl uyuyorsundur şimdi,
rüyalarda görürsün, bensiz rüyalar...
offf! haddimi aştım yine, ben kimimki...
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

batakta gibiydim, çırpındıkça batıyordum,
kaçmak, uzaklaşmak istiyordum ama,,,
hangi yana olursa olsun,
attığım her adım, beni sana yaklaştırıyordu,
benim tek ve en büyük zaafımdın artık,
ve bu zaaf beni karanlığa, bilinmezliğe itiyordu,
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

aklımda hep sen vardın, sadece sen,
kimseyi düşünmüyordum artık,
hani isminin bir yerde geçmesi bile, beni etkiliyordu,
yaşama hevesi kalmamıştı artık, ölümü istiyordum,
senin olduğun dünyada, kendimi fazla görüyordum...
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

senin için yapmayacğım şey yoktu,
anadan,babadan,
vazgeçilmez dediğim dostlarımdan bile vazgeçebilirdim,
senin için, tek kalemde silebilirdim herşeyi...
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

her şarkıda kendime ait birşey buluyordum,
ya da öyle sanıyordum,
ıssız sokaklar evim olmuştu artık,
yalnızlığı seçmiştim,
yazacak çok şey yaşadım aslında sen yokken,
ama yazmaya ne kalem yeter, ne kağıt,
benim yazdığım ise sadece küçük bir ağıt,
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

her an aklımdaydın, her an özlüyordum,
her gördüğümde,
bir daha nerde, nasıl...
unutmak kelimesini unutmuştum artık,
ya da unutturmuştum kendime,
çünkü unutamamıştım,
seni defalarca denediğim halde,
artık unutmaya çalışmayacaktım seni,
tesadüfler vardı birde,
senin benim kaderim olduğuna inanmıştım,
zaten hep inanmaktan değilmiydi!...
bir gülümsemeye, bir bakışa kanmıştım...
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

senin için neler yapmazdım ki!...
her gülümsemen için bir Roma yakardım,
imkansız demez yapardım,
küçükken aşka inanmazdım...
bilirsin sende yeşilçam filmlerini,
aşk, sevda üstüne harmanlanmıştır çoğu,
ne saçma geliyordu bana,
aslında arada bir saçma olduğunu düşünüyorum yine de...
ama bazende...
aslında hep böyleyim, saatim saatimi tutmuyor,
neyse...bir kabustun geldin, geçtin...

yaa! SENİ çok sevmiştim...
herkesten çok ... herşeyden çok...
sana değer vermiştim...
adaletmi lan bu?...
bu mu bunun karşılığı?...
afedersin biraz asabileştim galiba,
bu aralar böyleyim,
tutamıyorum bazen kendimi,
çırpınıyorum işte böyle boşu boşuna...
bir kabussun...geldin, geldin, geldin..........