Bir Kadın Kırk Mevsim (1)

Bir bahar geçti
Kırk mevsimi vardı kadının
Kelebekler uçtu
Ve bir kuşun kanadına kondu erkek
Bu diyarlardan göçtü

Mecnunun Leyla'ya kavuşması gibiydi
Yalnız cennetteydi, çölde değil
Serap mıydı? Gerçek miydi?
Ne olduğu belli değil

Âdem ile Havva'dan sonra
Böyle bir his ilkti
İnsanoğlunun şanına yakışan
Nihayet bulmuştu

Kelebeklere dokunan o zarif el
Arılara bal veren çiçek gibiydi
Mevsimleri bahar eden sultan
İnsana dair bir örnek, örnekti

Doğayla insan yaşamının özünde buldu kendini erkek
Elli yaşın sonunda tanrı tarafından ödüllendirildi böylece
Bir armağan misali taşıyor boynunda madalyonunu
Göçüp gittiği yerde

Sizde sevecekseniz eğer işte böyle sevin
Sevdiğinizin özünde insan olsun
Hiçbir görüşe inanca kapılmadan sevin
Öyle sevin ki bütün insanlar o sevgide bulunsun

Eğer katmayacaksanız yurdunuza böyle bir sevgiyi
Kapatın bütün kapılarınızı
Ben sizin sevdanıza sevda demem, inancınıza inanç
Ne söylediyseniz yutun
Ve yırtıp atın bütün yazdıklarınızı

Bir bahar geçti
Kırk mevsimi vardı kadının
Kelebekler uçtu
Ve bir kuşun kanadına kondu erkek
Bu diyarlardan göçtü
Sınırsız mevsimlere
Sonsuz baharlara...