Bir Kadın Ruhuna Takıldım
Demetleri gevşemişti kır çiçeklerinin
Seyir tepesinde rüzgarla başbaşayız...
Aşağıdaki falezin yarık yüreğinden
Beyaz bir ışığın ilk renk değişimi...
Ve boşluğu andıran gözlerim
Dalıp gidiyor mavinin durgunluğuna
~♪•
Epeydir uğramaz olmuştum sakinliğe
Bir avuç gürültülü zevkler içinde kaybolmuştum
Sonra mevsimler değişti göz açıp kapayıncaya kadar
Yalnız buldum yine kendimi...
Sevinsem mi bilemedim
Hani bazen bir ikileme takılıp kalır ya insan
Öyle bir şey çökmüştü üstüme...
Yüreğim sakin ve yorgun...
Ve oyunum...
Kayıp bulutları aramak gibi çocukça...
Oh ne güzel öylece sırtüstü uzanmak
Metropolün ve düşünce kalabalığından uzak
Öylece yalnızlığı tatmak ne güzel...
\••\
Bazen kırgın oluyorum sebepsiz yere
Belki de yorgun...
Bir kelebek adrenali var yüreğimin köşelerinde
Sorgulamak veya sorgulanmak...
Ben ve insanlar arasında bir dava...
Sanık kürsüsünde bedenim
İki taraf da en ağır kozlarını oynamakta...
Ve sahnenin tam da bu karesinde
Hakim ne yazık ki yine bedenim...
İşte karanlık bir ikilem dediğim buydu
Buydu beni mürekkebi son damlasında unutan
Buydu... Sessizliğimin meçhul sebebi...
»•♪«
Sorgulayan ben...
Sorgulanan ben...
Meğerse kadehin dibinde unutulmak gibiymiş
Beklentiler dünyasında yalnız olmak...
Meğerse sahildeki çakıl taşları gibiymiş
Denize bu kadar yakınken denizi bilmemek...
Oysa ben yalnızdım sadece
Belki de geçici bir duyguydu bütün olanlar
Öylece bir duyguydu...
Sorgulamak veya sorgulanmak...
Not: Bu şiiri yalnız gördüğüm bir kadın adına yazdım...