Bir Kez Daha

ıssızlığın ortasında kaybolur sesim
...
ardına düştüğüm gölgeler girdap
savrulan düşünceler zihnime tuzak
bir kaç ölüm sonra
kimlik sizliğim düşer bank'a
dalarım eski zamanlara

ellerimde boşluk
bedenimde tanıdık bir yokluk
fukaralık değil;
aşksızlık dokunur ruha
sorsaydın derdim
ölür giderdim
gözlerinde kaybolur
kayıp baharlarda bulunurdum
ismini sayıklar avunur
belki de susar kendimi avuturdum


kumlara yazılan
ve vedalarla silinen adım kadardı
düştüğüm manasızlık
keder mi?
kedersizlik mi bilsem anlatırdım en baştan
çorak toprağa bakmaz
yaslamazdım başımı lepiska saçlara
rüzgarın uğultusuna hapsetmez aşkı
bırakırdım fırtınaların önü sıra
rüyaları ayırt eder sarılırdım yaşama sil baştan
yok yere be gülüm! yok yere bu can çekişler

solmasaydı saksıda begonya
düşmeseydi dolunay suya
kaybolmasaydı düşlerim daha
gelirdim belki de koşa koşa

şimdi
açmadan kiraz ağacının çiçekleri
kaybolmadan dağın ardında gün
mevsimsiz haykırışlar kulaklarımda
sözlerini unuttuğum bir şarkı
neyi bekliyorum sahi?


kuşların göç zamanıydı
buruk havalandı teker teker hepsi
geri dönmediler bir bahar
iliklerime kadar aşktı...
sızıydı...
kıyılarımı her gün az daha kemirip duran


hatıralar göç eder mevsimlerce
askıda beklentiler
tanıdık bir yosma köşe başında
lepiska saçlar sarı
aynı değil!
aynada kayıp yüz hala
ağlarım...
ağlarım...
gölgen düşünce
bir kez daha

***