Bir Kibrit Sönmesi
Bir sigara çıkardım...
Cebimdeki sigara paketinden...
Efkâr basmadığı halde...
Çaktım kibriti, yaktım sigaramı...
Kibriti izledim herhaliyle...
Ayrılık, bir kibrit sönmesi kadar kolay değilmiş...
Anladım...
Kibriti bir çakarsın,
Ateşiyle coşar...
Bir müddet sonrada yine ateşinden ayrılır...
Ben halen, bu içimdeki ayrılık hasretinden ayrılamadım...
İçimdeki yanan kor ateş, daha sönmedi,
Sigaramın arkasından, birini daha ekledim...
Şimdide nedense efkâr bastı birden bire...
Kibriti çaktım, yaktım sigaramı...
İzledim kibritin sönmesini,
İstemesemde, aklıma ayrılık geldi,
Sonra bir kibrit daha çaktım ve izledim, izledim, izledim...
Yine ayrıldı kibrit ateşinden,
Sonra birdaha çaktım...
İzledim, izledim, izledim...
İzledim kibrit sönmesini...
05.09.1995,
keske ayrilik bir kibrit sonmesi kadar kolay olsaydi arkadasim eline diline yuregine saglik ...
👍👍👍 gönlünüze saglık.
Kibriti çaktım, yaktım sigaramı... İzledim kibritin sönmesini, İstemesemde, aklıma ayrılık geldi, Sonra bir kibrit daha çaktım ve izledim, izledim, izledim... Yine ayrıldı kibrit ateşinden, Sonra birdaha çaktım... İzledim, izledim, izledim... İzledim kibrit sönmesini...
Senin duygu dolu şiirlerini okumak ayrıcalık dostum. Yüreğin hüzünlerden uzak kalsın. Tüm kalbimle kutluyor sevgi ve saygılarımı sunuyorum...
Kolay yazılmış gibi görünse de düşündüren bir şiirdi...Kutlarım...👍👍👍
her alevden kendimize bir pay çıkarırızda hiç bir ateşin bizim kadar yandığını kabul etmeyiz oysaki her yanan gücünce cürmünce yanar insansa gönül gönül yanar eliyle ayağıyla gözüyle yanar hangi ateşin uzvu var çok güzeldi şiirn arkadaşım👍 👍KUTLU/YORUM👍 SELAM SAYGI👧😙