Bir Kuru Ağaç

Yolun ortasında
Kirli bir geçmişin karanlığı
Tüm yağmurları yasaklamış
Topraktan, tenden
Ve bilakis gülden
Yolun ortasında düşüm
İçimi devşiriyor bu izdüşüm.

Tasdik edilmemiş şiirlerdir
Yolun ortasında geçersiz devrim
Sınır çizgilerinden uzak köküm
Sınır çizgilerinde memleket dediğim
Ve bir kuru ağaç
Ve dalına bağladığım cılız düşlerim.

Yolun ortasında
Her yöne çaresizlik gölgeleri
Sabitlenmiş duygulara sigara içimleri
Ve yalnızlığa adağım
Ve yalnızlığa doyamadığım.

Yolun ortasında
Güneş selama durmuş hazır kıta
Mevla'm görsün dışlanmışlığımı
Gecenin sırrını camlara yazdım
Kırık parmaklarla
Suç hükmünü giymiş şiirlerle.

Yolun ortasında
Doğuda sancılı bir şehir gibi
Durmuşum surlarında, içimde nemli düş
Kanıyor uykularım gecede
Bir avaz yankısıyla
Bittiğime ağlıyorum şimdi.

Düşüyorum apayrı yollara
Kimse tanımıyor sesimi, sesim üşüyor
Ve fakat son savaş nefesini veriyor
İçimde bir güneştir batıyor
Yolun ortasında
Yeni yollar çalarak Karacadağ'dan
Uzanıp gidiyorum
Bilmediğim sahipsiz ülkelere.

Bir kuru ağaç
İçinde yeşeriyor kardeşliğin
Elleri, gebe zaferlerin sancısı
Tüm iliklerimi yakıyor gözyaşı
Ve memleket
Kapital bir sevgiye asılıyor.

Ah neyleyim
İçimde sevmek gibi bir duygu
Köreltiyor bıçağını acıların
Her iklim bir başka aşka kalıyor
Bir kuru ağaç gibi
Ateşten topraklarda emekliyorum.

Yolun ortasında ben
Gelen sen giden sen
İşte bu vakitlerdir
Aklımı lime lime ettiğim.