Bir Madenci Vardı

Bir madenci vardı
ölüme meydan okuyan
önce aslanın ağzından girdi
sonra midesine indi
tırnakları ile kazıdı
alnının teri simsiyah damladı
karıştı ekmeğine
çıkardı o lanet kara taşı
koydu vagona...


Tek derdi bir lokma ekmek
kolay değil elbet
her gün o kara zehrin içinde
ekmek parasını kazanmak
Azrail'e kafa tutmak...


Mecburdu kimsesi de yoktu
okuyup adam olamamıştı
babadan mirastı zaten bu iş
saygısızlık yapamazdı atasına
ekmeğine sürülmüştü kara kömür
belki de bu yüzden seçmişti bu mesleği...


Onun gündüzü gecesi yoktu
her gün girdiği, kara mezarlığa
o gün yine endişe ile girdi
Azrail pusu atmıştı o gün
ortalık önce ateş topuna döndü
karbon monoksit zehrini akıttı kör kuyuya
tarih- 14 Mayıs 2014 saat 11.00
madencinin ruhunu aldı...

NOT: Aradan 2 gün geçti
öyle ağıtlar yakıldı ki
benim bile gözlerim yaşardı
ne kadar duyarlı bir toplumuz biz...

Bu yaşananlar sadece medyatik
bir de ailevi açısı var
işte o acıların tarifi olmaz
yaşayan bilir...

15.05.2014