Bir Masaldı Insan

nelere olmadı ki ihsan
sevgili insan...

nereden geliyor
nereye göçmen kuşlar gibi gidiyor böyle
bilinmese de
hayalleri
kendinden daha büyük
ergilediği işlerle
silinmez izler bıraktı tarihte

21. asırda
halen çabalasa da utku adına
kendi soyunu kanatmaya devam etmekte
bu dünyaya kök salmış gibi
kendini ölümsüz düşünmekte

ne kendini anladı insan
ne de vazgecti ihsanından

...........................

iki elimiz böğründe küçük heyecanlarımızın
sevincimiz dile gelmeli
elbette
gülebilmeli...
gündönümleri mevsimlerinde
atom çekirdeği
mavi denizin kıyıladığı kesişkede

çevirecek çirkefliği yolundan
daha bize bulaşmadan
kirlilik

mütevazi bir esenliğe
açacağız yelkenlerimizi
sevgiyi yaşadık dolu dolu
ölmekten korkmuyorum artık
diyeceğiz birbirimize

öğrendikçe utancımız büyümekte ise de
şaşkınlığa yol verip
döneceğiz kendimize

tek yol sevgi ile...