Bir Mezarın Başında

'Oysa Mavinin esiriydik ya biz Yeşilin içinden geçmiştik dar zamanlarda Eskimeyen türküler büyütmüştük ölümlerden '

Biz ölümlerin seydine tutmuştuk avuçlarımızı.Biliyorduk ki birden fazlası vardı ölümün.Gördükte üstelik;bir kötü söz,bir ağır iştiare,bir gaflet,bir sahici terk ediş gayesi..Bunlar ölümün toprak harici yazıldığı zahiri temalardı.Birde sıhhate,gözle görülür engebelere takılan,harabetini insan elinden,insan dilinden somutluğuyla bulana ölümün harisliği vardı.Hangi biri bize ağır hangisi asli kılıftı bilirdik. Biz yeşilin doğasına sarkıp özündeki maviye kulaç atandık.Sohbaharın gökyüzüne itaat edip payesi ağaçların yapraklarını savurmasını salık verdiği anlara muteber birer isyan çığlığıydık.Ki yeşilden maviye devşirilen illegal bir eyleme eşdeğer görülmeyi hazmedemezdi üstümüze geçirilen mavi. Aşka koparılan vaveylalardan dillere persenk bitmeyen türküler yazdık,yeşilin maviye ahdını,mavinin yeşile ahladını bestesiz güfteler üstünden anlattık.Biz görünen ölümden ziyade görünmeyen sema yolculuğundaydık.Maviye akışta,maviye hüsranla yakarıştık. Biz ölümün varsıllığına inanan bir avuç umutla tohuma kaçtık.Bu yüzden yaprakların göğe raksedercesine yükselişi...

Ne güzeldi. Yanan ise kendi geçmişimizin sokaklarından başkası değildi. Kutlarım Oktay...

Boğazıma bir şeyler düğümleniyor bir mezar başında... Sesi geliyor kulağıma banada bir sigara yakar mısın?... Off çok hüzün...😅

Selamlar...Ömrünüze sağlık.

bir mezarın başında susarak ..... ne çok konuşursun oysa ...özlemleri anarak