Bir Nefes Ölüm

Boğazda balık tuttum
Denize ihanet edemedim geri verdim özgürlüğünü
Günlerce aç susuz bir yerlere düştüm
Aldım umutlarımı ateşe tuttum

Harbiye açık hava tiyatrosunda
Üç gün üç gece soluksuz seni dinledim
Geçip gittim benden,sonra birdaha dinledim
Ağladım neşenin bolkeseden satıldığı gösterilerde
Sonra seni düşündüm
Güneş çarptı yüzüme
Acıdım,usulca sana sana sokuldum
Elvedalar biriktirdim bu köhne sahnelerde

Hüznün sana karıştığı gecelerde
Beş kuruşa umut edindim aldım giyindim edebimle
Sana çıktı en yorgun saatler
Sende öğrendim güneşin kaçta doğduğunu
Baltık denizinde yaşam var dediler
Gittim,seni gördüm çevrelenmişsin kara kara
Matem değil de ne bu ?
Yaşam sende bulmuyorsa son durağını
Nedendir bu amaçsız milyarlarca yıl ?

Adın bir dua gibi ellerimle semaya yükselir
Meczupa dönüşürüm karanlığın çetin gecelerinde
Bir dolu aldım mı nefesimden
Çıkartırdım günü en engebeli mahreminden
Ekmek parası gibiydi seni sevmek
Gün sonunda bugünü de bitirdik der gibi

Bölündüm parça parça hayat nehirlerine aktım kirli sularda
Bulandım kıstırılmış suretlere
Verdiler acıları aldılar umutlarımı
Bir daha buldum seni arafta iki yanında yaşam
Tam ortasına düşmüşsün tuttum çıkaramadım
Eriyen vicdan muhasebesinde sana geçti eğrilerim doğrularım
Bulut bulut hüznüm aktı kirli sulara
Beni bir daha bulan olmadı adresimi dünyaya duyurduğum halde

Sendedir acıların en çıkmazı umutların en tatlısı
Senden geçer yaşamanın evreleri soluksuz yeni gün mahkemeleri
Bende bulunur acıya katmerli gülüşler,adamlığın beş paralığı
Benden geçer sana çıkan adresler,yaşamanın gayesinde esir edilmiş beklemeler
Bende bulunur bir nefes ölüm...