Bir Ömrün Sevdasına

sevdası toplama kampına benzer
gönlünde sevda seli...
nehir gibi
akan derya olurdu

solan çiçekler
dolanan sarmaşıklar ekmiş
umudun göz bebeklerine
yollarına taş yağmurları

hava saçma barut kokusu
sevdan
ne kalkarken
nede yürüdüğü zaman içinde
akar sevda yelleri

estikçe hallerin duman olur
umudun doruğuna s/avrulan
rüzgara kapılmış g/özler
umuda sarhoş olmuş
yaralı yürek sızısı

ey
kalpleri havada dem vuran
taş gözü kalbin
sözü özüne yetişmez
gün görmez sevdaya d/alan

kelamı selamı belirsiz ufuklar
kaleme kalır
sevda yeli

sana yollar açılsada
kendini yerde bulursun
maviliklere b/akarak
yürüdün adım adım

hep yaşayan dipsiz kuyulara
zaman güdümlü sevdaya k/aldıysan

endamlı bakışlar
düş olur
içimize k/alır
bir ömrün sevdasına...

30Ekim*11* Karataş