Bir Ömür Bir Sevdaydı

inkar etme ;
geçmişini dilini kültürünü yok sayma
gençliğine sevdiğine yeminle yürü
güzel insan bahtiyar ol yaşadığına

sıcak bir ilkbahar gününde
eskiden kalma bir istasyonda
sıcak bir kahve molasına kalan
iki kaderi belirsiz insan görüntüsü

bu yolculukta sensiz sefilliğin deminde
içimizdeki umudu tazelerken
ikimiz dertlerimizi bir yana atarsak
içimde halan yaşamakta olan ne varsa

aşk sevda dallarına uçan kuş misali
aynı durakta ''nerelisin'' suvaline yanıtımız
ikimizin uzaylı olduğumuz ortaya çıkınca
kimliğimizin menşeyide belirsizdi

aynı iki astronot araştırmacı gibi
hayal edilen uçuş umuda yolculuktu
ve sevinçlerimiz birbirini tamamlıyordu
alemin yorgunluğu hepsi üzerimize taşınmıştı

yorgun balayına çıkmış gibi
ikimiz ufuklara baka baka yürürken
ellerimiz birbirine değerken tutunur
yan yana uzay boşluğuna bakarak
maviliklerle tesselli oluyorduk
düşümüze düş sarardık

inkar etmedik uzaylı olduğumuzu
maviliklere bakarken
el ele tutuşumuz bir öykünün sonuydu
ikimiz kuş misali uçuyorduk

bu yolculuğun ilginç yanı
beklenen treni çoktan gitmişti
sevda deminde düşümüze kavuşan kuş gibi
yalnız kalışımız kimsenin olmadığı
biz bize yaşadığımız uzay rüyası

yaşadığımız mutluluğun teminatı uzay
ikimiz mavi bulutların üzerinde uçuyorduk

hep uçtuk bir ömür
ömrümüz uzay yolculuğunda
hep umuda yolculuktu
bir ömür bir sevdaydı

21/05/11 - Freidorf

*(inkar etme yok sayma/gözümü oy !canımı al !
canım gözüm senin olsun !)