Bir On Dört Şubat Yaprağı Gibi...

Orkidelerini yine aldım.
Nasılda severdin olanları...
Dünlerimizin beyaz gülüşleri onlarda saklı,
Özlemim büyüktü, sen diye onlara sarıldım.
Ritimsiz, sıradanlıklar düğümledi boğazımı,
Tahribatımdı gidişin, bir çam devriktim.

Şah damarımdan yakaladı yalnızlık.
Uyruksuzdum; gönlünde, kentimde,
Bahçemden koparılmış, toprağımdan sürgün yemiştim.
Azattım ve aczimle koynunda hayatın.
Tutunamadım, kopardın beni takvimimden

Bir ON DÖRT ŞUBAT yaprağı gibi...