Bir Osmanlı Delikanlısı ? Hasan Oğlu Cemal

bir Osmanlı delikanlısı anlatmışlardı çocukluğumda
adı, Hasan oğlu Cemal...
evde tam bir ana kuzusu
sokaklarda canavar!
cevval bir yiğit diyelim şuna
kara kaşlı,
pos bıyıklı...
keskin kemikler durur şakaklarında...

bir ara,
mahalleye bir çakal dadanmış
yol keser,
haraç ister...
iyicene palazlanmış...
mahalleli düşünmüşler
Cemal'e haber salınmış
Cemal bu!
bir Osmanlı delikanlısı
öyle it'le çakal'la uğraşacak adam değil ya
geçerken, kahveye bi uğramış
aman! aman!
içerden bir çakal uğultusu
sormuşlar Cemal'e
meğer sadece, ceketinin tozunu almış!

bir Osmanlı delikanlısı
adı, Hasan oğlu Cemal...
kara kaşlı,
pos bıyıklı,
sevdalı...
yüreğinde bir esmerin en masum dokunuşu
yaz sonu evlenecekler
anlayacağınız ateş bacayı sarmış

günlerden birgün,
aşağı mahallede bir adam
-adam dediysem anlayın siz onu-
kabadayı geçinen
ihanet gecelerinin rezil soylusu!
Kara Osman diye de nam salmış
rahat dursa iyi
İlallah dedirtmiş garibana
bir de göz koymuş mu Cemal'in sevdalısına
dilinden adeta tükürüp edepsiz bir kelamı,
namusuna sulanmış
Cemal bu!
durur mu?
ne bir silah yanında, ne ufacık bir çakı
gözünü öyle bir karartmış,
öyle bir vurup çıkmış ki kapıyı
bir barut,
sanırsın bir ateş parçası...
görenler anlatırmış
Cemal'in gözlerinde bir sancı buğusu,
bakışlarında, kıvılcımlar çakarmış
Hasan oğlu Cemal,
O ki ana kuzusu
dayanmış mekanın kapısına,
bir omuz atmış
bir silah patlamış...
bir silah daha!
pusu kurmuş kahpelerin dolusu
Cemal, tutunmuş meleklerin kanatlarına
canını hemen oracıkta,
o kaldırımda bırakmış...

Hasan oğlu Cemal
bir Osmanlı delikanlısı
cevval bir ana kuzusu...