Bir Parça Can İnsan

Kaç parçadan oluşan can.
Bir ince dal parçası,
Mevsimler bekler,
Açacan tomurcuk olur.
Yaratılmışların en üstünü
Özde bir dal parçası
Topraktan gelen can.

Sonbahar ne hüzünlü mevsim
Kızıl, sarı, binlerce yere serilmiş
Yalın kırılgan yaprak,
Göğe yükselmiş ruhları,
Cenazeleri kalmış yerde.
İnsan ömrü,
Düşen bir yaprak gibi
Bugün yeşil, yarın kuru.

Dünya, koca bir insan,
Fırtınalar,kasırgalar eser.
Durulur, sankindir,
Bir deniz dümdüz olur.
Sanki bebeğini almış kucağına
Salıyor en şefkatli annedir.

Biliyorum,
İnsandan gayrı ne varsa
Hepsi bir parça insan,
Bir parça evren.
Koca bir evren etmez mi?
Bir insan.
İnsan,
Evren içinde evren.

Ya Rab,
Eğildim seccademe,
Bunca çokluk içinde
Kaybolan insan
Sadece bir karış secde yerinde
Bulur kendini
İnsan,
Kendin bulur secde edince.

(Mart 2010)