Bir Parça Koptun Benden

İçimde tarifsiz bir hüzünle andım yine seni bu gece,
Gözlerim nemlenir oldu,
Seni hatırladım kanamadığım sevdamda...
Unutulmuş özlemleride ardından...

Garipliği başlarken kişiliğimin,
Hasretinle dertleşirim...
Duygularımı anlatırım yıldızlara,
Biraz kendi kendime,
Birazda seninle...

Ilık bir rüzgar esti,
Seni bana getirecekti sanki,
Bekledim... Bekledim tüm gece,
Ama sen gelmedin... Gittiğin gibi...

Hiç öğretemedim diline,
Seni seviyorum demesini,
Hep dudaklarına baktım,
Belki söylersin diye... Nedense hiç söylemedin,
Söyleyemedin...
Beni hep anlaşılmazlarda gezdirdin...

Her düşüncemin köşesinden umutlarım kaybolup gitti,
Umutlarımın ötesinde kaldı artık,
Sen ve sana olan sevdam...

Sen giderken,
Kalbim zincirlere vurulsun istedim...
Sonra...
Damla damla birikti yalnızlık içime...
Sana yazdığım sözleri çoktan söktüm yüreğimden,
Senin için yaktığım ağıtlarıda,
Söndürdüm sevdamın çemberinden...

Avutulmuş gönlüm kolay unutamadı seni...

Hani uzaklara bakarsın ya,
Bakmakta güzel olur uzaklara,
İşte gönlüm seni hep o uzaklarda aradı...
Sonra...
İçimdeki yalnızlikla,
Yolcu oldum uzaklığına...
Ben herşeyi sana yazdım,
Senide herşeye,
Kendimi ise, inan hiçbir yere yazamadım...

Çok kalemler tükettim,
Tükenmeyen hasrettimi yazarak...
Sen oldun hep suskun gecelerimde,
Gecelerimde zaten benden uzaklarda...
Her ayrılış bir kopuştur içimden...
Sende ayrıldığında,
Birparça koptun benden...
Ben payıma düşeni fazlasıyla yaşadım,
Tükendim... Tükendim... Ben... artık...
Bir parçan dahi kalmadı artık bende...

Yittik arzular kaldı sadece mazimizden geriye...

21.09.2009, Mülheim