Bir Poz Ver Bana Zaman.

Bir umut besliyorum hayatımın dönencesinde
Hayatımn yirmili yaşlarında gün sayıyorum
ve gözyaşların değdiği gergefelerde acıların kurumasını bekliyorum.

/..

Ufak bir zelzeleyle çalkalandı hayatım
ve dolandı zamanın bacaklarına inatçı histerik kimlikler
Sarsıntıyla bir bir yerinden ayrıldı
Yaşanmış yada yaşanmasını istediğim hayallerim.

/..

Hafızam yerinde değildi
Gri tonlardaki sisli düşünceler arasında
Yerimi bulamadım
Yetemedim
Neydim hayat manzarasında?

Bir Güneş, bir Dağ yoksa bir Toprak mı?


Şimdi bana bir poz ver zaman!

Ben yiyip içerken bir yandan açlığın sömürdüğü bedenleri taşımayan
Mis kokular arasında geceyi gündüze katarken,
sokakları kaldırımları yuva sayan
tiner kokusuyla anlık zamanda kaybolmak isteyen cocukların olmadığı bir poz.

Bir poz ver bana zaman!

Ben gün doğumunu heyecanla beklerken evimde
it kemik taşırken azımlı dişler arasında,
leş bedenlere etini satmak zorunda kalan bir kadını barındırmayan şerefli bir poz.


Bir poz ver bana zaman!

Hepimiz kardeşiz dediğim anda
Kürdü,Türkü,Lazı ayırt etmeyen barışı tema alan bir poz.

Bir poz ver bana zaman!

Ana rengi beyaz olan,
tek bir renk gibi gözüksede bütün renkleri,güzellikleri taşıyan bir poz.
Beyazını,karasını ayırt etmen insanları koynuna alan bir poz.


Bir poz ver bana zaman!

Kendimi bulayım hayat puzzle oyununda
Biliyorum ne bir Güneş ne bir Dağ ne de bir Toprağım
Ama kendimce bir mum yakıyorum
hayatın akvarak,sivrisinek ışığına

Şimdi bana öyle bir poz ver ki zaman,
Hayatımın dönencesinde umudumu toprağında flizlendireyim
Güneşinle aydınlanayım
Dağında barınayım
kendimi bulayım sende

Hadi zaman bir poz ver bana

Şimdi!.....