Bir Resme Bir Şiir - 28 / Antika Radyo

Maviden griye dönmüştü bulutlar
Kükredi birden tabiat ana
Dışarı da kırk ikindi yağmurları
Camları öpüp geçerken
Titredi ruhum,
Yokluğunda üşüdüm sen yoktun kollarında
Kaybolsa da gri bulutların ardına güneş
Vakit akşama henüz çok erken...


Odanın sol köşesinde borusu delik soba
Üzerinde isli bir demlik.
Bir çay içimi gelsen buda yeterdi şimdilik

Bir ayağı kırık tahta masanın ucuna iliştirilmiş
Dedemden miras kalan
Anteni kırık antika tahta radyoda
Hüzzam makamı bir şarkı
Nasılda içli içli haykırıyor Müzeyyen abla
//Dönülmez akşamın ufkundayım vakit çok geç
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç//

Akrep yelkovanın peşinden hızla koşarken
Karalara bürünmüş renkli perdelerin
Siyah beyaz gülleri
Seyre dururum bir siyah beyaz gülleri
Birde
Arada bir tül perdemin ardından doğup kaybolan ay'ı.

Gece haylaz, gece serseri,
Gece serkeş, gece berduş
Destursuz kurar bağrıma yağlı urganlı darağacını
Yokluğunun acısına dirense de sol yanım
Ruhuma tesir eder bitmeyen sancıları...

Sızım sızım sızlarken bir avuç yüreğim
Uyur ile uyanık düş yorgunu bedenim
Uykuya teslim olur kan çanağı gözlerim.
Bakır sarısı saçlarımda dolaşan bir el
Dudaklarımda sıcak bir busenin tadı ile
Galipten gelen bir ses!
İşte geldim sonunda çok mu beklettim sevdiğim?

Minik bir serçe gibi çırpınırken yüreğim
Sana doğru uzanan ellerim düşe kalır boşlukta.
Antika radyoda yeni bir ses
Yeni bir şarkı.
/Yıldızlara baktırdım fallarda çıkmıyorsun
Seni görmem imkansız rüyalarım olmasa/