Bir Resme Bir Şiir - 3 / Gel de Beni Al Anne

Gün kızıla boyandı geceye gelin gider
Karanlıkta zor olur görünmez ki yol anne
Düşünmez misin beni yavrum Pelin ne eder
Bıraktığın yerdeyim gel de beni al anne

Yoldan gelip geçenler bana garip bakıyor
Manasız soruları çok canımı sıkıyor
Utancımdan gözümden kanlı yaşlar akıyor
Bıraktığın yerdeyim gel de beni al anne

Annen nerde dediler bir cevap veremedim
Bakındım etrafıma ben seni göremedim
Saçlarımda dağıldı toplayıp öremedim
Bıraktığın yerdeyim gel de beni al anne

Diyemedim onlara annemin işi varmış
Çalışmak zorundaymış elimiz biraz darmış
Üç beş kuruş kazansa bu günlük büyük kârmış
Bıraktığın yerdeyim gel de beni al anne

Sen o koca camları çabuk silmiyor musun
Bitmedi mi işlerin hala gelmiyor musun
Sensiz çok korktuğumu sanki bilmiyor musun
Bıraktığın yerdeyim gel de beni al anne

Sabah işe gidenler hep evine dönüyor
Caddeler kararıyor ışıklarda sönüyor
Karnımda çok acıktı başım yine dönüyor
Bıraktığın yerdeyim gel de beni al anne

Bir daha gitme nolur bırak babam çalışsın
Eve ekmek almaya birazda o alışsın
Ayrılmasın yavrular ana kızla buluşsun
Bıraktığın yerdeyim gel de beni al anne


Sitemizde resim ekleme şansımız olmadığı için şiire ilham veren resmi ne yazık ki ekliyemiyorum arkadaşlar


Alın yazımız kızım, şehirde hizmetçilik,
Baban da çalışıyor, sırtında hurda taşır.
Bizim kaderimizdir, inançla ümmeçilik.
Yan çizecek olursak, ağa kamçıyla kaşır.

Adım annedir benim, doğurmaktan dolayı,
Sen de büyüdüğünde,aynı işi yaparsın.
Memur olmak istesek, kim olur bize dayı
Yaşın ilerledikçe, yaş yollara saparsın

Safiye'nin kalemi, dert verir ekmek vermez,
Kendisi de ırgattır, beylerin kapısında.
Ağlayan fakirlerin, yüzüne bak hiç gülmez
Çürük tuğlalar vardır, virane yapısında. Mustafa Özçiçek