Bir Resmin Duyumsattıkları

Cumhuriyet denince nedense
Hep bir kare resim canlanır gözümde:
Bozkırın ortasında
Kağnı arabasının üzerinde çocuklar
Ellerinde ay yıldızlı bayrağım
Savaş yorgunu köylüm, vatandaşım
Ak sakallı dedelerim
Aydınlık yüzlü analarım
Bir pankart taşıyorlar ellerinde:

' CÜMHURİYETİ BİZ BÖYLE KAZANDIK '

Yazıyor üzerinde...

Nerde o eski coşkular şimdi?
Davul-zurna, tören ve şenliklerle
Kutlamalar nerde?
Kara bulutlar var nicedir gökyüzünde
Alıcı kuşlar nöbette....



Nasıl unutursunuz, nasıl?
' Ana ' dediğimiz vatan için kefensiz yatanları
Çizmeye karşı çarık
Tokluğa karşı açlık
Cesaretleri azık
Bir tas üzüm hoşafıyla savaşanları




Kurumadı...
Kurumadı henüz kanları...
Sakarya, Çanakkale Boğazı
Aylarca kan aktı, irin aktı
Soyları tükendi kuşların
Havada barut kokusu
Karada diz boyu sefalet vardı
Vatan, düşman çizmelerinden
Dişimizle, tırnağımızla kurtarıldı...



Gayrı tuz koktu...
Bıçak kından çıktı, kemiği oydu
Hala ne duruyorsunuz?
Silkinin! ...
Dökülsün üzerinizdeki ölü toprağı
Bilinmeli!
Yaşananlar
Sınıra dayanan sabrımızın sonu...



Sakın ola, kimse ummasın
Güneşi balçıkla sıvayacağını
Cumhuriyetimizin temelini sarsacağını
Gafiller! ... bilmezler misiniz
Kökleri çok derinlerde saklı
Emanet, Türk Gençliğine ruhsatlı
Her uzun gecenin mutlak vardır bir sabahı,
Birlikten kuvvet doğar
Haydi...
Şimdi sıkıca kenetlenme
Ve cumhuriyetimizi
Aydınlık yarınlara taşıma zamanı...



Not: O resim ve altındaki yazının duyumsattıkları...