Bir Resmin Duyumsattıkları

Cumhuriyet denince nedense

Hep bir kare resim canlanır gözümde:

Bozkırın ortasında,

Kağnı arabasının üzerinde çocuklar

Ellerinde ay yıldızlı bayrağım

Savaş yorgunu köylüm, vatandaşım

Ak sakallı dedelerim, aydınlık yüzlü analarım,

Bir pankart taşıyorlar ellerinde:

“ CÜMHURİYETİ BİZ BÖYLE KAZANDIK “

Yazıyor üzerinde…

Nerde o eski coşkular şimdi?

Davul-zurna, tören ve şenliklerle

Kutlamalar nerde?

Kara bulutlar var nicedir gökyüzünde

Alıcı kuşlar nöbette….

*

Nasıl unutursunuz, nasıl?

“ Ana ” dediğimiz vatan için

Kefensiz yatanları

Çizmeye karşı çarık

Tokluğa karşı açlık

Cesaretleri azık

Bir tas üzüm hoşafıyla savaşanları

**

Kurumadı…

Kurumadı henüz kanları…

Sakarya, Çanakkale Boğazı

Aylarca kan aktı, irin aktı

Soyları tükendi kuşların

Havada barut kokusu

Karada diz boyu sefalet vardı

Vatan, düşman çizmelerinden

Ne güç kurtarıldı…

***

Gayrı tuz koktu…

Bıçak kından çıktı, kemiği oydu

Hala ne duruyorsunuz?

Silkinin! ...

Dökülsün üzerinizdeki ölü toprağı

Bilinmeli!

Sınıra dayanan sabrımızın sonu…

****

Sakın ola, kimse ummasın

Güneşi balçıkla sıvayacağını

Cumhuriyetimizin temelini sarsacağını

Gafiller! ... bilmezler mi?

Kökleri çok derinlerde saklı

Emanet, Türk Gençliğine ruhsatlı

Her uzun gecenin mutlak vardır bir sabahı,

Birlikten güç doğar

Şimdi sıkıca kenetlenme zamanı

Genç-ihtiyar, çoluk –çocuk, milletçe

Haykıralım coşkumuzu

Sesimiz ulaşsın yıldızlara, güneşe aya

Tek vatan, tek bayrak altında

Taşıyalım Cumhuriyetimizi

Hoşgörü ve sevgiyle

Hak ettiğince,

Işıklı yüz yıllara …