Bir Şair Cesediyim Artık

Bir şair cesediyim şimdi.

Kütüphane mezarlığında tozlanan raflar arasında.

Zamanı en iyi kitaplar arasında ölen güller bilir.

Ve ben, 1996 dan bu yana dönen bir çarkım.

Dünyaya ihtilafım, İnsanlığa isyanım.

Kafamda yasak düşünceler ve darbe.

Devşirilmiş bir yeniçeri askeri,

Yahut devrim, ihtilal şiirlerim.

Belki şimdi,

Belki ölünce filiz tutar dizelerde aşk ve gençliğim...

Artık meşhur bir ölüyüm...

Acıklı bir seladır şimdi okunan bu şiir...

Solan umutlar, çatlayan dudaklar, kuruyan oluklar...

Ekmek su gibi sakındığım dostlar.

Sahi, hatırlar mı beni bir gün eski fotoğraflar?

Ve resimli kitaplar?

Edebiyat ve çocuklar?

En çok ölürken güzeldir insan.

Unutulmayan bir anıdır cenaze ve ölüm.

Yıllandıkça eskir yürek ve takvim yaprakları arasında tutsaktır hüzün.

Bir cenazeyim şimdi, soluktur yüzüm...

Bugün biraz daha yorgunum.

Pareler bir doğruyum ölüme.

İç acılarımın toplamı gözlerin.

Ve yolum uzun...

Yanımda hiç fotoğrafın yok sevgilim...

Yaşlı bir güvercin gibi düşüyorum yerlere.

Perişan, helak, ölesim var...

Artık ölmekle yaşamak arasında bir çizgidir şiir.

Uçsuz bucaksız gözlerin.

Ve gidiyorum...

Çetrefil, kuşku dolu bir yoldayım.

Kuşlarım çoktan ölmüş.

Bitap, yorgun, sersefil...

Ölü bir denizden farkı yok içimin.

Rıhtıma vuran bir cesedim.

Bir tabutum akşama...

Ve bir şair cesediyim artık.

Kütüphane mezarlığında tozlanan raflar arasında...

Bir üzünç aralığında hatırlarım seni çiçeklerin boynu düşerken.

Gözlerin çok fazla derin ve güzeller...

Betimlenemezler...

Edebiyat bize yardım edemez.

Ölüm hakkından gelir bitek gözlerinin.

Ölmek, ah...

Ne ara yaşadık ki biz seninle?

Çaylar, simitler, çiçekler ne ara geçti?

Şiir denilen kısım nerde?

Sabırsız yaşadık biz seninle bunu.

Piç, ahlaksız, orospu her neyse.

Pişmanlık hikâyesi belki.

Ve geçti...

Bacaklarımızdan akan kirli bir terdi zaman.

Küstahça kesti biletlerimizi ve bileklerimizi ayrılık.

Neşter ve sezeryan ve çocuk...

Adamsa şeytanla bir safta.

Ve oysa kadın şehvetle sürülmüş bir tarla.

Ve acı doğuran ellerimizde filiz veremezdi tohumlanan umut.

Sabır ve lohusallık...

Beklemek en büyük acı.

Ve ayrılık...

Biz seninle ancak ölüyüz artık...

Balıkları ağlatan kadın...

Biz seninle bu şiirde öldük...

Bir şair cesediyim şimdi.

Kütüphane mezarlığında tozlanan raflar arasında...

Hoşçakal balıkları ağlatan kadın...