Bir Şair Ölüyor Ruhumda

bir şair ölüyor
ruhumda
ve ankara
bir başına kalmış
sokak aralarında
yanaklarını ıslatıyor
eller duymasın ,
kaldırımlarına kadar
hüzün kokuyor ....



bir şair ölüyor
ruhumda
İstanbul gibi
yalnız kalıyor
tüm güvercinler
kalabalıkların
tam da ortasında ..



bir şair ölüyor
ruhumda
ve yaşamak
ülkem gibi
direniyor,
aldığı soluğa ..


bir şair ölüyor
ruhumda
çocukluğumun geçip gittiği
ağrı'nın titreten
kışına nispet
el ele tutuşan
tüm insanlığım
koşturuyor
zamanla ...

bir şair ölüyor
ruhumda
yasağını unutmuş
havva kadar
telaşlı karıncalar
bir sağ'a
bir sol'a ..



bir şair ölüyor
ruhumda
uzaklara , çok uzaklara
en tepelere
en yukarılara
-e doğru
uçuşuyor
damarımdaki
tüm özgürlük şiirleri ...


bir şair ölüyor
ruhumda
uzak kentlerin
birbirlerine yakın
hava yollarında
uçurtmalar uçuruyor
ufaklığım (ufaklığın)
ki,
hayat
bir metre kare boyuna düşen
kurşuna nazırken
barıştan
çelenkler koyuluyor
mezarlara
ÖLÜLER dirilecek ya !



bir şair ölüyor
ruhumda
ya da
ankara'da
kızılay'da
konur2 sokakta ...




ankara

yıl 2013