Bir Şairin Gölgesi

Siz tanımazsınız beni.
Her gün yanınızdan geçen bir gölgeyim.
Siyah bir bulut gibiyim gökyüzünün bir ucundan bir ucuna.
Başınızı kaldırırsanız göreceksiniz.

Solunuzda çıplak bir ağaç,
Ayak ucunuzda bir karınca yuvasıyım.
Kar yağar saçlarınıza,
üşürsünüz,
buz tutar kalbiniz.

Her gün penceremin kenarına düşen
sarı-beyaz kelebeklere benzersiniz.

(Benim
Her mevsim yangın yeri gibidir günahkar tenim.
Dokunsanız ;
cehennem !)

Tutuşan bir sevdaya dönersiniz.


.................................


Hayata hep gece yarısı başlarım
yıldız yıldız kuşanırım tan yerini.

Durmadan sigara içer,
çay bardağına içimi döker,
perdeleri çekerim.

Unutulan şarkılar dağılır birden üstüme.
Bir iklimden bir iklime göçen çingeneler uğrar avluma.
Ardında bıraktıklarına
ağlar
ağlar
yanarlar.

Sonra
Sarhoş bir akşamüstü dans eder yalnızlıklarımız.
Kırmızı etekli bir çengi çiçeklerden taç yapar kendi saçlarına.
Çıplak ayaklarıyla üşür bir bahar.

Kapımı çarpar güvercinler.
Kestane rengi gözleri nemlenir
Esmeralda'nın.
Ağlayamam.
Ağlarsam çalkalanır sonbahar.

Ateşler yakarım terkedilmiş köylerde.
Bir kibrit çakarım okunmamış kitaplarıma.
İliştiririm alevlere eskiyen yüzümü.
Bir kamçı gibi iner göğsüme sarı saçları sevgilinin.
Sonra çocukluğumu ararım bir sokaktan bir sokağa.

Siz babanızı özlersiniz;
ben omuzunda uyurum kaldırımların.

Dağınık saçlarım,
bir karış sakalım,
binlerce kez bozulan yeminlerim ,
yırtık gömleğim,
üşüyen ellerim,
yaralı güvercinlerim,
elleri nasırlı bir annem,
şehir yüzü görmeyen bir sevgilim,
cebimde biraz bozuk para
Ve çok uzaklarda Dicle'nin sularını yakan
gözü yaşlı bir şehrim var benim.

Hiç aramadım kaybettiklerimi.
Tırnaklarımı kemirdi yasak düşüncelerim.
Darağacına astım bir ülkeyi.
Ve şehir yüzü görmeyen sevgilim için
çektim ipini bütün metropollerin.

Tüm savaşlarını kaybeden bir kumandanla kederlendim.
İçtim tüm şaraplarını madam Defarge' nin.
Sonra iki şehir daha sallandı masamda.
Kırıp kadehleri
yasını tuttum mor fistanlı sevgilimin.

Artık her nehirde yıkıyorum hüzünleri.
Çamaşır ipine seriyorum tüm satırlarımı.
Sebepsiz titriyor ellerim, zaman son baharını yaşıyor,
bütün yapraklarını yoluyorum takvimlerimin.

Ve bilirim ;
Silinmiştir alnımda yazılan ne varsa,
Vurur şakaklarımı yörüngesiz kırlangıçlar.
Kalemler tutuşur parmaklarımda,
(Mısralarıma dökülür beyaz küllerim.)

Söner gözlerimin feri,
Gök(yüzüm) yanar.

Çünkü;
Romanlar yazsa da bütün sen'leri;

Her

şiir

sadece

kendi

şairini

Yakar.


Ben gölgeyim,
Ben yazdım;
Bunu en iyi ben bilirim.



Bkrçkmk (gölge)