Bir Şairin Güncesi

Haziran sabahlarından biriydi
Hüznün varlığıma eşlik ettiği günün ertesi
Neşe deminde koca bir anlamsızlık
Oysa ben bütün anlamları hüzünde buldum da öğrendim
Kitaplığımın tozlu raflarında unutulan bir kitap kadar
Talihsizim hüzünsüz
Okundukça anlamlanan kitaplar
Hüzünlendikçe kendini bulan insan
Bu sarmal uzar gider

Ve ansızım sızdığın gibi hayatıma
Sızıveriyordu neşe her anıma
Yarım kalmaktan ürküyordum
Son bulmuştu adeta hüznüm
Düşümdün
Düşüncem oldun
Şimdi ise gerçektin
Seviyordun beni katışıksız, saf bir sevgiyle
Anlıyordum

Akarken Dicle ayaklarımızın altından
Benim, sana kahvaltı hazırlama telaşım
Yardığım domatesin suyunda, peynirin otunda, böldüğüm ekmeğin buğusunda
Hasankeyf'te, mavi çardakta
O altından Dicle akan en dipteki masada
Biraz sen vardın, biraz gülüşün, sevgin vardı, birde ellerin
O bana hayatı sunar gibi uzattığın küçücük ellerin
Mutluyduk

Hasankeyf kalesindeyiz
El ele aştığımız ilk engebeli yolda
Tarihin tam kucağında
Kendi tarihimizi yazma, miladımızı başlatma çabasında
Ardından Midyat yolunda
Devlet konuk evinde
Meryem ana ?da
Gümüşçüler çarşısında
Dondurma yiyerek gezdiğimiz Midyat sokaklarında
Yalnız aşkımız yankılanıyordu
Biz vardık Midyat' lı çocukların ilgi odağında
Ne çok mutlu olmuştu o çocuk
Dondurmanı uzattığında
Sonra kıskanılmıştık
Estel ?in tarihi çarşısında
Resim sergisin de halk evinde
Çay içememiştik hani
Beyazsu' ya gecikiriz diye
Nusaybin'in zorlu virajlarını aştık ardından birlikte
Beyazsu' dayız
Ellerin elimde
Müziğimiz gönlümüzce
Izgara söyledik
Şelale sesi, kuş cıvıltıları eşliğinde
Yedik afiyetle
Sarıldık ardından
Yan yana iken bile, bitip tükenmeyen özlemimizi
Gidermek istercesine
Nasılı ve niyesi olmayan bir aşk vardı ortada
Biz ise, şaşkın iki körebe
Saklanacak hiçbir yeri yoktu
Nereye gizlesek üryandı aşkımız...


9 haz 09 03.40 Osman açan batman