Bir Şairin Otobiyografisi
üretmese iki dize, kavından
kurmasa üç beş öbek, evinden
yüreği deli şair; toyu, dili!
ağıdı dökmese kâğıda, eli;
-olmuyor!
şuramda biriken öğüde, nakkaş
nakşeder onca türküyü, taşa
yılları say baştan başa, süt ucundan!
çınarı sağ, halkalarından, hadi!
bunca derde çâre; şu kalemde!
-anca çöker!
öyle, şarlatanca değil;
su katmak gibi de değil, pişmiş aşa!
kıytırıktan teyyâre mi? hiç değil!
yâre yalan, işler mi ha âminle?
uydurukça değil, valla sâhisinden;
-yeminle!
şom ağızlardan ırak ola keşke dilim;
her dalaşında döke hikmetini yüze!
-milim milim!
şarkısıdır şiir, ala yüreğin!
sinenin okkası kaça, bilinmez!
hokkası, kuyusudur mürekkebin!
-ardı arkası kesilmez!
25 Şaray 2013
Değer buldum, onurlandım!
Müteşairlerin birbirini eleştirmesi, genelde çok sıklıkla rastlanan bir durumdu; ancak özeleştiriyi yapan pek de bulunmuyordu;
Bu deneme, kendi kendine konuşan bir şairin, tanımlarını vermesi, kendini eleştirel gözle bakabilmesini sağlayıcı bir 'otobiyografi' niteliğine bürünüverdi.
Çünkü, bir şekilde şairliği anlatan, kendini aktarırdı; kendini anlatan da yaşamını ve deneyimlerini aktarırdı = otobiyografi!
(diğer bir sürpriz ise yakında geliyor! :)
Çok teşekkürler, selamla. Orhan_Tİ