Bir Serçenin Hayat Hikayesi

karanlığa en çok tutsak oldukları yerde
üç beş uyuz it rezilce haykırıyor
sapkın isyanları güneşe
sonra küçük bir serçe
kanatlarına yük değil umudu
bundan özgür ve mutlu
çünkü yalan yok gökyüzünde

rüzgar uslanmaz fahişe
namussuz bedeninde
işbirlikçisi bulutlar
durma serçe ilerle
düşünme hain güneşi
senin sevgilin var
yüreğinden bembeyaz ağlar
yıkasın seni yağmurlar
arkana bakma sakın
sokak ıssız insanlar korkak
zulüm böyle yerde yaşamak
çamurlaşmış toprak
kirlenmiş her insan
gelecek temiz kalsın en azından

git serçe bizi anlatma oralarda
aklına gelmeyiz zaten sevgilinin koynunda
her sabah okunan ezan ve sevgilin
yalnız tek bir şeyi unutma
minareler idi seni tek duyan
bu senin kaderin
nerede olursan ol
eksik olmayacak kubbe başından

yaşam en büyük yalan
peki ölüm müdür tek gerçek
sen ölürsen serçe
senin yerine kim geçecek?



sevgiye ithaf ediyorum...