Bir Sevdanin Katiline

Dün gece, yine mengenesinde kalmıştı yüreğim,
Sancılı ve kor bir sensizliğin...
Sabır taşı mıyım be...
Dolmuşum işte,
Yine efkarlıyım, yine içerliyim sana...
Bilmem bu kaçıncı, devr-i yıl dönümü-ndeyim,
Sessizce, öylece elvedasız gidişinin.
Bilmesen de, çok sonraları duymuştum.
Hani en vicdansız ayrılıkların yaşandığı tren garında...
Yığılıp kaldığını, kalkamadığını,
Biletçiden -birini hayalim için- iki bilet almak istediğini...
Sonra, gitar çalan çocuğa bizim şarkımızı çaldırdığını,
Çok sonra öğrendim, seni sevmediğimi sanmanı,
Oysa bende aynı ayrılığın müebbetine Mahkumdum senle beraber,
Keşke bilebilseydin suskunluğumun,inatçı suskunluğundan hortladığını...
Bilseydin keşke her gece sessizliğinde ayaz kestiğimi.
Dönüp dolaşıp suskun küsmelerinde,
Umutlarımı bir cellatın dar ağacına çektiğini...
Keşke...
Hiç, utanmadan, sıkılmadan haykırabilseydik,
Bir birimize seni seviyorum diyebilseydik ...
Oysa hiç bilmedin ki keşkelerim, senden mirastı.
Bak, şimdi ümitsiz bir izin peşinde,
Aşk ateşi ile yürek kavuran avareyim.
Tek servetim, sana gönderemediğim, adressiz,
pulsuz, huzursuz mektuplar.
hele bir gel, hele bir gel, gör ki ne haldeyim,
Sensiz, kimsesiz...
Bende bir resmin bile yok, beraber ağlayacağım.
Söyler misin?
Düşündün mü hiç attığın uçurumlarda ben,
Ben nereye tutunacağım?
Kör bir uçurum mu mezarım olacaktı?
Ve sen, hangi vicdana sığdırdın,
Tek taraflı bozarken ettiğimiz aşk yeminlerini?
Artık bilmelisin...
Sen o gün tren garında, yalnız bir ayrılığın değil,
Bir sevdanın katiline adres verdin, hedef gösterdin.
Şimdi sende suçlusun benim kadar.
Umutlarımın çekildiği bu darağacından,
Ve gidişine yıkılan, bu enkazdan...

_________yorgunkalem...