Bir Sevginin İhaneti

Ve güneş batıyor ağırdan hüzünlü hüzünlü. Paltosuz birkaç serseri kalmış sokaklarda bugünden geriye. Ve meyhaneci kapatmakta yavaştan kapısını.

Sokaktayım... Yüreğimin dingin sularında sessizlik. Bir yorgan, bir kol gibi sarmaktaydı yıldızlar geceyi. Nedenini bilmek istemediğim düşünceler kovalıyor beni. Sahi neydi sevmek..? Yanaklarım esrarengiz bir şehir, gözyaşlarım birer kabus ve dudaklarım anımsamakta hüznün son vuruşunu... Ve ben hâlâ haz alıyor gibiydim acıdan...

Bir şehri sokak lambaları mı aydınlatırdı ? Bir yol ayrımında kim gösterdi bize ayrı yolları? Kavgası olmadan, kırıklıkları olmadan nasıl yaşanılabilir ki bir sevda...

Şimdi içime kapanık beklemeteyim çaresizce. Meğerse bir avuç sevgi çökmüştü üzerime. 'Çullanmak' hoş olmaz belki cümle içinde. Kaderine boyun eğmiş silik bir 'dün' gibi olmaz mıydı şimdi seninle sessizliği dinlemek? Sahi neydi sessizlik... Acı mıydı özlem miydi korkaklık mıydı neydi... Cahilim ben.. Öyle ki demir atmış bir gemiyi beklemekteyim limanda. Ve bilmezdim geminin benim olmadığını...Sormadan, düşünmeden, boynuna dokunmadan nasıl kabullenebilirdim ki o gemiyi... Bir durak düşün sevgilim.Bir durak ki bom boş... Ve yalnızlığın son deminde yağmura yakalanmış. Sence o durağın yalnızlığı yalnızlık mıdır artık?

Az da olsa şımarmak gerekmekteydi belki de. Yaşamı kuralları doğrultusunda değil de bir asi gibi başkaldırmak gerekirdi monotonluğa... Sahi neydi seni sevmenin karşılığı? Öylece dalıp gitmek miydi senin gözlerinde... Dokunmak mıydı yanağına... Yoksa sessiz sedasız sevmek miydi seni senden habersiz...

Saat ilerlemekte yine . Keşkelere boğmak istemediğim bunca zamanı, yine kaderin hazin tuzaklarına bırakmaktayım. Haykırasım geliyor şu gölgeler dolu karanlıktan... Kim duyar beni boğazımda düğümlenmişken sözlerim? Kimler duyar beni kimler...

Ve yine her zamanki gibi kapamak gerekiyor konuyu. Kapamak az da olsa utanç vericidir. Seni sevebilmenin ihanetidir. Yaşamın bütün koşullarına boyun eğmektir öyle sessizce... Ve yenilgi ... Kabullenmek gerek bazen meğerse yenilgiyi. Varlığın bir göründüğü yoksa bu yokluk değil midir? Bırak kapatalım kapıları. Ne de olsa bizler hayallerinin içinde yaşayanlardanız. Sevgimizi bir avuç kadar büyütmek bile zor geliyor yüreklerimize. Üşengeçliğin vücut bulmuş haliyiz bizler. Bizler, bizler kayıp birer anılarız sevgilim...

Ve sorularım yine yanıtsız kaldı bu gece. Gözlerimde sende unuttuğum bir boşluk var. Bir yanım hep eksik kalıyor merdivenleri çıkarken. Ve yine o sessiz çığlıklar geliyor gölgelerden. Sahi neydi seni sevmenin karşılığı?