Bir Şey Söylemedin Giderken

Bir Şey Söylemedin Giderken





Gittin bir akşam üstü

Mehtap sensiz

Dalgalar sensiz

Sere serpe bıraktın gölgeleri

Şimdi hepsi bedensiz



Islığı sustu rüzgârın

Karanlığa gömdü kendini mehtap

Güneş kızgın doğdu bu sabah erken

Çok bekledim

Bir şey söylemedin giderken



Çılgın dalgalar dövdü yüreğimi

Başımı çevirdim, bakamadım

Ayak seslerin durur kulaklarımda

Şimşekler yağmur getirdi gözlerime

Gittiğin köşeye oturdum, ağladım



Bir şey söylemedin giderken

Ne sebepten bahsettin ne dönmekten

Yeşiller kurudu umutlarımda

Sarardım

Korkuluklara döndüm beklemekten



Hayatımın tek nakışıydın

Söküldü bütün eflatunlar, pembeler

Ayrılığı işledim her satırına

Siyaha büründü

İnanmazsan bak sensiz bütün geceler



Sevgide korku olmaz derlerdi

Ya beni de götürmezse iye uyandım her şafak

Vadiler yarattım endişelerimden

Sen gittin

Ben ardından baktım gözyaşlarımı yudumlayarak



Denizler yüreği derdim, engin

Sevda dehlizlerini saklar masmavi sular

Hasret labirentlerine atıldım

Çıkış bulamadı inan

Uykusuz bütün uykular



Bir şey söyleseydin giderken

Gelmeyeceğim deseydin, dönmeyeceğim deseydin

Bilirdim hiç değilse

En karanlık acı çukurlarına atar mıydım kendimi

Giderken bir kelime olsun söyleseydin



Bak şimdi, azraili arıyorum köşe bucak

Gel dese

Gel dese sensiz yaşamaktansa

Her gün ölmektense

İnan gideceğim koşarak

İnan gideceğim koşarak

Turgut Uzdu