Bir Şiirden Geriye Kalanlar

Bakışların renk renk dökülüyor yüreğime
Biliyorum son kışını yaşıyor mavi atlas
Duyguları taşısın yeşil göğüslü güvercinler
Bir sen bir ben
İçimde son dua
Sonbahar yüzlü kelimeler.

Köşede kristal damla gibi sarı boyalı ev
Kapı aralığından gördüğüm
Annemin huzura düşen gölgesi
Pencerede minik bakışlı kız
Belli ki beyaza boyanmış ağaçları seviyor bakışlarıyla
Tuhaf bir kördüğüm
Tutabilsem ceylana dönmüş son harfleri.

Melankoli yuvarlanıyor zamanın içine
Tarifsiz bir sızı Filistin Suriye
Beyazıt camiinde bırakılan son anı
Bir duman gibi göğe yükselen haykırışlar
Kırılmış leylak renkli vazo İstanbul
Ruhlara döşenmiş ezgiler gibi simsiyah kaldırımlar

Toplayın anahtarları
Açılsın artık zemherinin son kapısı
Kıyısında gezmek istiyorum
Yeşil okyanusların
Bir minik dal bir minik kuş
Kutsal ormanların rüzgârında esmeye ne kaldı.

2013/İstanbul/iyz