Bir Şiirin Mateminden Sesleniyorum

Yaraları sarılmamış bir şiir gölgesiydi ömrün arta kalanı.
Soluk almak yazılmıştı alnımın kara tahtasına.
Bir tebeşir tozunda soluyordum nefesini....


Üç beş aksayan sözcük,dilsiz birkaç cümle haykırışı...
Yaprak döken saatlerde,
Menekşe kokan göz süzümleri,akşam sefasının melteminde,
Ten dokunuşlarıydı, ağlamak.
Romantik bir film müziğinin egzotik tınısında
Gözyaşlarımızı seviştirirdik arsızca.

Seninle,
Ağlamak da güzeldi sevgili...

Soyu kırık, ayyaş gecelerin eflatun karanlıklarına,
Sesinin nurani tebessümü düşerdi;güneş misali
Matem ölürdü.
Yanakları pembe bir kız çocuğu olurdu düşlerim.
Kamelyanın en masum köşesine otururdu gözlerindeki sevinç.
Gözlerimde konaklayan hüznü alırdın gözlerine
Sevinçlerimizi seviştirirdik korkakça.

Seninle,
Korkmak da güzeldi sevgili....

Tavanında ayazlar büyüttüğüm odanın baharıydı avuçların
Dokunurdun tenimin mahremine.
Buz kesmiş yaralarımda merhemdi dudaklarındaki şevkat.
Kangrendi duygularımdaki sağnak yağışlar.
Sabah ezanı makamında tutunurduk aşkın puslu tan yerine.
Sigaramın mavi dumanında,
Sabahlarımızı seviştirirdik günahkarca.

Seninle,
Günahkar olmak da güzeldi sevgili...

Bir kuşluk vakti,
Kanadı kırık güvercinler uçururduk özgürlüğün kucağına.
Okyanus kadar severdik kıyıda bekleyen yosunu.
Tuhaf bir dilenci çığlığı olurdu yakarışlar.
Dua ile zikreylerdik yaradana minneti.
Sen, omzumda nihavent bir uykuya dalardın.
Ben saçlarında koklardım denizi.
Uykumuzu seviştirirdik düşlerde.

Seninle,
Düşe düşmek de güzeldi sevgili

Şimdi toprağına döküyorum yaşadığım ne varsa.
Bir şiirin mateminden sesleniyorum.
Duy...!
Ellerimde can kırıkları, her tenim kan revan.
Nefesim boğazımı kesiyor.
Her gün bin mevsim deviriyor yorgun beden.
Ne gözümde fer,
Ne gövdeme yakışan ser...
Ölümü seviştiriyorum ecelinle, affeyle.

Seninle,
Ölmek de güzel sevgili...


UĞUR YÜCE