Bir Son Umut Fırtınası

akıp geçer zaman ezgisi içimizden
bir karınca yüreğini örtünerek
içine aldığı bu kenti de
ezberinde sürükleyerek,,,
karınca yüreklim
hayat bizde akar
biz hayatın içinde akarız
sen bende akarsın...
bir ışık akar
gecenin renginde....
mardin uzanır bir mezrada
halime kızın
üşüyen ellerine
ellerimi bırakma noolur dercesine
kısacası
sen bende ben sende olsakta
ne mardin mardindir
nede sen üşüyen ellerin kovuğundasın
zaman sende asılı kalmış
ağırlığı ise
benim işte
sende asılı olan ben....