Bir Şubat Sabahı

Bitmeyecek kışımızın
Bir şubat sabahıydı
Semadan sessizce sen yağıyordu
Rüzgarla, ince ince savruluyordun
Ve usulca yanaklarıma dokunuyordun
Arzı beyaza bürümüştün
Bakışlarında hırçın bir ayaz fırlatıyordun etrafa
Ve gözlerinde bir tek ben üşüyordum
Bir şubat sabahıydı
Ama on dördü değildi, biliyorum
El ele tutuşan kimsecikler yoktu bu şehirde
Sokakları boş ve bir o kadarda zahiriydi
Bir yudum sıcak sevgiden muaf tutulmuştu sanki.
Bir şubat sabahı bu şehir
Terk edilmiş gibiydi
Ölüm uykusu gibiydi
Ve ben rüyalarımda bile üşüyordum
Belki bilmediğim bir yol vardır başka baharlara,
Başka diyarlara götüren.
Ama bu bizim yolumuz
Bir şubat sabahı,
Beraber yürüyelim
Bu bizim kışımız,
GEL BERABER USUYELIM