Bir Tek Gerçeğim Yarınlı Gülüşlerin

şimdi
ne düşünsem
nerden başlasam
hep kırılgan sözcük düşüyor kalemin düştüğü yer toprak

ne yapsam sen çıkıyorsun
nereye baksam sen hayalime takılıyorsun
ve sonra diyorum bir istemezın ahına k/anma
ve sonrası olmazın sözüne düşme yoksa seni rezil rusva divene eder

sen ihanetinle çok sözlerin
unutamadım tarzanı duruşun kepazeliğine kalış
yalnışın doğru sayıldığı zamana kaldı aşkın gözyaşları

güven olmalı
mertçe haykırışlar olmalı
sevdanın gözleri vardı o dağ yamacın tepesinde uçan kuşlar gibisin

düşersen ölüm gibi düşlerin kalır yüreğimde
umuda yürüyen gözlerim karanlığın demindeyken attın
salladın ulu orta yerde bırakarak uçtun
gittin yazlarda sabahladın koflu sözlere

geç anladım
iyi anladım çöplüğün yaşamına düşen yiyecekler çürür
ve anladım insanda basitleşip böcekleştiği günbe ortadayken
artık yakamdan narkörlüğü ihaneti yakamdan kopuşu
ve iki yüzlü insalardan
iki yüzün ak sakalı duruşu kara yüzlerin beyazı görüntüsüne bir çizik çektim

yanmak kadar sevmek varsa
o kadarda kötüye sayıldı bildiklerim
ve öğrendim ki
köpekliğin yemi daha güzel gören gözün sahtelğini
şehirin yozluğuna alışmadım
bilemedim de

nefretimle yok sayışın acımazlığı
bir kumar bocu saylırken sevginin yalanıydı hepsi yalalı bohça
kıyıdan uçurumlu düşlere kalışını gözlerime s/attım

o dipsiz kuya atılan ben değildim
gölgeyi kendine kar bilen ruhlardan arındım
umuda yelken açtım senli yarınlara

*bir tek gerçeğim yarınlı güşlerin kaldı içimdeki senli uyanışlarıma...