Bir Tek Sen

Bir tek sen varsın
gönlümün denizinde yüzen
bir tek seni sevdim dünyaların sarayında koşarken
bir tek sana sevdalıyım nur yüzlü dilberim

sen varken yürek sularım ç/ağlar
giderim böyle yorgun sevdanın eşiğine sana doymayan gözlerim
içime hep atılan taşın acısıyla yollara dağlara vurdum ruhuma karışan
ne haberin oldu nede dumanlı yangın yeri gören yoksa ne önemi var
işte ben ona yanarım dost

bilirim sevgiye giden kapıların ahengini
oysa sensiz mi kalırım susuşlarınla
sevmeleri beceremesekte sana olan sevdaya dursanda suskunluğuna
ben sana yanmayayımda kimler yansın ki yanar kanar giderim

gel şimdi ümitsizlik dergahı değil yınede haykır bir kez
en son gülen en güzel gülendir deyin
gör neler var bu cihanda yarin diyarları gülpempe gönül sarayı

Nazlım yardan ayrı düşer mi bu gönül sensizliğe alışır mı
kolay mı dersin
sevdan bana küsmüşken yaşamak güzele hasret s/almak

suskunluğum kalır mı bana yadigar
ruhumla taşırım yol yolak yürüdüm bastığın yere hasretken
bilemedik kaşı kara sevdayı gönüle çaldı her sözüm acıyı k/özler
dertlerime saldığın ayrılığın hesabı yokluğunla hasretine bıraktığın

suskuluğun bana hasret bırakırken bir tek seni hatırlarım
yollarda köşe başların da kimi görsem sen varsın içimde yüzen sularımda
sevgiye kalışımla dilberim söyle sevdiğini duysun bu alem
cihanda yar yoluna gözlerim köze döndü desinler

bir tek sen varsın içimde yokluğunla gözlerime kalan hasretimsin
seni özlerken sevgiğim derken
bir tek özlemin kalır içimde kanayan sularına

29*04*13*Karataş*