Bir Tek Sen Kalıyorsun İçimde(n)

Düşünürken içimde uçsam yanına gelsem
hep yolları saya saya gidiyorum
sonra birden duruyorum
çok şehirler geçiyorum uzayan yollara
her şey geçiyor benden bir tek sen kalıyorsun içimde...

her telefon açıldığında sesinle yürürdüm
her telefondan sonrasın da bir yol kavşağına ulaşırdım
ve toprak kokusu ile gül kokusu karışırdı belleğimde
şimdi ben ruhuma karışan senli yolları koşmaktayım

bazende uzaktan bir sesle uyanırdım
bir yol ayrımı açılır gelirdim yanına düşte olsa hasretinle boğuşurdum
benden sana umutlar tutuşurdu

bazen kuşlara sormak isterdim seni
bazen bir haberi götürün yare mektup hatırlanır
ya da al beni desem ruhumla uçuyorum

yanı başımdaki uğur kuşları dolaşırken
ben o zaman sana her an sana uçuyordum yar
anla sene....

bir uçabilsem yanına
olmaz deyin uçsam gelsem
baksam şu yaylaların tepesindeki doruklardan haykırsam

ister uçarak
istersen yayan yolları gözüme kesebilsem
her şey benden de geçse senden geçiyor gönlüm
bir tek sen kalıyorsun içimden...

dünya gözüyle umuda bir göz kırpsam
senin alnından öpsem
hayaline uçabilsen iki dakikada olsa
mutlu sonla bitsin masalımız

ve sonra uzak denizlere doğru yol alsam
bir daha gidenler gibi dönmezsem
gözüm arkada kalmadı desinler
ilk insanlar gibi gittiler dönmedi desinler

08*7*13*Karataş*