Bir Tek Seni Biliyorum

Karardı yine etraf,
Yalnızlığıma yalnızlık katan
O siyah renk,
Kızıllığın kenarından tutan,
O hırpani siyah...
Bağırmak istiyorum,
Avazım çıkana kadar,
Tek kuş kalmayana dek havada,
Tek bir bulut kalmayana kadar...

Varken yoksun ya sen şimdi,
İsyan da edemiyorum,
Allah var,
Korkarım,
Bilirim her şeyin bir sebebi var,
Ama sen orada adımlarken kaldırımları;
Kaldırım kadar dahi olamamak,
Yüzüne vuran rüzgar kadar bakamamak;
Soğuk kadar dokunamamak ellerine...

Üzgünüm yani,
Mutsuzum,
Öfkeliyim,
Hep kendi kendime;
Ama seninle o kadar doluyum ki
Kendi kendime de diyemem,
Senli o kadar cümle kurdum ki,
Sensizlik diye bir sözcük
Yok artık sözlüklerimde,
Senden bahsetmeyen şiir
Şiir değildir gözümde...

Kalbim de çok hassas bu aralar,
Her şeye alınır oldum sevgilim,
Sular kesikti,
Suya bile alındım,
Bırakabileceğim bir şey olsa idi
Bırakacaktım,
Ama en çok sana alınırdım,
Köle olarak doğsaydım,
Sadece sana alınırdım...

Sevgilim,
Karanlık gecelerimi aydınlatan,
Dehlizlerden süzülen menfezim,
Görüyorsun ya,
Duyuyorsun ya,
Hep seninleyim,
Bir tek cismani değilim...
En çok da o acıtıyor canımı
Sen oturuyorsun ya bir masada tek başına,
Çay söylüyorsun ya hani,
İki tane,
Birisi soğuyor ya
O soğuyan çay kadar bile
Olamıyorum ya hani,
Çayına şeker atamıyorum ya,
O an o havayı soluyamıyoruz ya,
Ciğerlerine dolan o havayı
Alamıyorum ya seninle aynı anda,
Ondan olacak;
Öfkeli,
Kırgın,
Bitkin,
Kendimi bilmez haldeyim...
Çünkü ben bir tek seni biliyorum...
Ve sen yanımda yoksun...