Bir Tesadüf Şiiri

hani martılar kanat çırparak çarpışıyordu semada
ve simanda bir bakışın vardı o zaman
"ölüm güzel bir şey" der gibi odaklanmıştı suratıma
hani gemi rıhtıma küsmüştü, liman intihar ediyordu
bütün aşklar olmuştu ansızın alabora,
deniz ağlıyordu sarılamayan balıklara, hüngür hüngür
hüzünlü bir hava vardı civarda, hezeyana uğruyordu şarkılar
biz tesadüfen karşılaşmıştık bir sonbahar akşamında.

bir sonbahar akşamında karışırken biz tesadüfen
hani bir sigara yakmıştım, şöyle ardımda bir yüzyıllık yalnızlık
önümde bir ömürlük sevda dururken titrek ve ürkek,
kirpiklerine usulca sarılmıştı rimel, kıskanmıştım
sesindeki o sarıcı, sarsıcı sıcaklık ve durmaksızın esen yel
üşütüyordu ruhumu düşününce seni kaybetmek.

sevişmek düşlerden ibaretmiş seninle, anlamıştım
ne korkunç bir hatırlayış şimdi bunu bilmek.

hani çay içmiştik bir de, içimiz ısınır belki diye
masada duran küllüğe dökülüyordu susuşlarımız
gerek duymamıştım bardağa şeker koymayı
sana bakıp yudumlamıştım acıyı, güzeldi yine de.

yine de geldim bak, her şeye rağmen
zamanla her şey geçiyor,
geçmeyen sadece sevmek...

merhaba ölümüm-kalımım, siyah beyaz hikayem
kırgınlığım, eksik yanım
ağlamamak için yüzüme kondurduğum buruk gülümsemem.

ben o
"sen benden daha iyilerine layıksın" cümlesindeki yalan,
inanır mısın?