Bir Tutam Yalnızlık

Elim kolum bağlanmış,
Ne yapsam olmuyor.
Kucak açsam dağlara,
Kar yağıyor, boran oluyor.
Sevdiklerim hâlimi görmüyor.
Bağrımda bir yer, çok acıyor.
Ya kalbim yerinde yok,
Yada kalbimden vurulmuşum ben.
Ne yapayım ki, bu yufka yüreğimle?
Bezdirme mi yapayım?
Bir tutam yalnızlık benimkisi,
Dön, dolaş aynı yerdesin.
Hep yalnızsın, hep mahzun.
Kimi arasam, hep uzaklarda,
Dost bildiklerimden yok, bir merhaba.
Yok ki elimden tutan bir el.
Elimde kurumuş bir tutam gül,
Ne farkeder ki, çiçek yada sümbül?
Yalnızların kaderi bu olsa gerek,
Yalnız yemek yemek, yalnız uyanmak.
Bir sevgi varken, ikincisini aramadım.
Koymadım üstüne başka bir sevgi.
Doğrusu budur dedim, boynumu büktüm.
Yalnızken, kendimi bile sevmedim.
Hep karabulutlar vardı.
Yağmur yağacaktı,
Sağanak, sağanak..

-İşte böyle, harabeyim ben,
Yıkılmış, dağılmışım ben.
Her gelen,
Bir parçamı aldı götürdü benden.
Herkesi üzdüm, kırdım,
Kaçırdım kendimden...!

20 Mart 2009