Bir Uçurtmanın Ömrü

Ödünç aldım tüm çiçeklerin özünü
Tenimde papatyalar, güller yetiştirdim bir sonbahar sabahı...

Mürekkep gözlü adam !
Seni yazıyorum yine beyazlığıma
Yine çiziyorum yüzünde ki yaşanmışlık izlerini
Uzaklık ise hala aramızda kıvrılmış duruyor
Gecenin siyahlığında inadına parlayan yıldızlarda...
Sahi , bilir misin
Bir uçurtmanın ömrü ne kadardır?

Ayrılık bu sabah öptü masumiyetin dudağından
Durduramadım verilen fermanı !
Sen şimdi cesedimin üstüne
Biraz aşk yak
Şiirlerimle tutuştur
Gözlerinde savur küllerini...

Biliyorum
Sen yine, sırılsıklam olmuş gözlerimin
Hatta kirpiklerimin aralığından
Sızıp
Yüreğimin kanayan yerine dayayacaksın sıcaklığını
Buzul dağım eriyecek yüreğimin zirvesinde
Ve nefessiz kalacağım kıyına her vuruşumda
Ölümü soluyacağım...

Kelepçeli şimdi bedenim ruhuna
Ruhum bedenine...

Hangi okyanuslarda açılsan üşürüm
Canımı yakarım canında !
Alevleri sensizliğe hasret...

Biliyorsun
Yaşamaktır aşk yaşamın kıyısında
Yaşanılacak çok şey vardı aslında
Mürekkep gözleri ağlayan adam !
...Yaşayamadık...

Sahi bir uçurtmanın ömrü ne kadardır ?

//

Ömrümün ucunda ektiğim sen triyakiliği var birazcık
Özlediğim her anda tüttürüyorum dudaklarımda
Sana yakılan yalnızlığı çekiyorum...

Yüreğimin kabristanında yatan mutluluklarıma inat
Annesi babası belli olmayan çığlıklarımın elinden tut !
Bir nefeslik ömrüme sen üfle hadi
Cesaretinde eskisin yüzüm...

Bilmem bilir misin
Bir uçurtmanın ömrü ne kadardır ?

....

Yüreğime bastı , gözlerime tutundu
Sersemleşti tüm tebessümler
Bu yangınların ortasında sana susamak aslında.
Tenimde yokuluğunun yanığı
Bir de yetim bekleyişler var elveda da...

Mezarlar kalabalık ben ise çok yalnızım onlara göre
Kalsam hasretim sana
Gitsem yaralıyım
Gözlerine sahip çık !
Değdikçe gözlerime
Sonbahar takıyor saçlarıma
Yanaklarımda toprak kokusu kalıyor ...


Bir uçurtmanın ömrü
Rüzgar bitene kadardır.
Şimdi anlıyor musun neden öldüğümü?

06 Temmuz 2011